Martin Luther Kimdir? Biyogafisi

Martin Luther Kimdir? Biyogafisi

incilin LUKA Bölümünü Toplayan Kimse, Martin Luther Almanya’nın Eisleben şehrinde doğan Martin Luther, Erfurt Üniversitesi’nde okudu. Ailesine yaptığı bir ziyaret dönüşü, Erfurt yolunda yıldırım çarpma tehlikesiyle karşılaşınca keşiş olmaya karar verdi. 21 yaşındayken Aziz Augustin tarikatına bağlı bir manastıra girip ilahiyat eğitimine başladı ve aynı yıl rahip oldu. Ertesi sene Wittenberg Üniversitesi’nde doktorasını tamamlayarak ders vermeye başladı. O günlerde, Roma’nın görevlendirdiği bir Dominiken keşişi olan Johann Tetzel, Wittenberg civarında endüljans satıyordu.

Protestanlık

Luther manastırdaki günlerinden beri sorguladığı bu uygulamaya karşı bir eleştiri yazdı. “Endüljansın Kuvvetine Dair Tezler” başlıklı, 95 maddeden oluşan bu metni 31 Ekim 1517 günü piskoposlara gönderdi ve aynı zamanda birer mektupla endüljans konusundaki vaazların teolojik açıdan sağlam bir zemine oturtulmasını istedi. Martin Luther’in bu tezleri üniversitenin bülten panosu sayılabilecek bir yer olan Wittenberg Saray Kilisesi’nin kapısına astığı yolundaki, ancak yıllar sonra yayılan rivayet kanıtlanmış değildir. Sonuçta bu tezler Almanya’da ve komşu ülkelerde Luther’in kendisinin de öngörmüş olmadığı bir hızla yayılınca sadece endüljans satışlarında bir düşüş yaşanmakla kalmadı, bu olay bütün reform hareketinin başlangıcı oldu.[7]

1518 yılında Roma’da Luther’in fikirlerine karşı bir Papalık davası açıldı. Bu engizisyon davasında Luther gıyabında yargılandı. Papa her ne kadar aforoz ettiyse de o, aforoz nameyi halk arasında yaktı. İmparator Maximillian onu heretik (dinden çıkmış, sapkın) ilan etti; Luther, suçlamalara cevap vermek üzere Roma’ya çağrıldı. Ama o, Roma’ya gitmek yerine, Augsburg’da Kardinal Cajetan’a ifade vermeyi tercih etti. Cajetan ondan fikirlerinden ve Kilise’ye yaptığı saldırılarından vazgeçmesini isteyince, Luther, Wittenberg’e döndü. Burada Kutsal Roma Germen İmparatorluğu’nun imparator seçme yetkisi olan Saksonya Dükü III. Frederick onu himayesi altına aldı. Papa X. Leo, III. Frederick’ten Luther’in sürgüne gönderilmesini talep ettiyse de, dük bu emre itaat etmedi. Bu arada bazı görüşlerinden vazgeçen, hatta Papa’ya bir özür mektubu bile gönderen Luther, Ingolstadt Üniversitesi rektörü Johann Eck ile endüljans konusunda bir münazaraya katıldı.

15 Haziran 1520 günü Papa X. Leo, Luther’i bir bildiriyle aforoz etti. Ekim ayında Papalık bildirisi Luther’in eline geçti ama Erfurt Üniversitesi’ndeki öğrencileri onu parçalayıp suya attı. Üniversite yetkilileri ise bu olaya müdahale etmedi. Derken Luther, belki de en meşhur kitabı olan “Von der Freiheit des Christenmenschen” (Hristiyan Kişinin Özgürlüğü Üzerine) isimli kitabını Papa X. Leo’ya yönelttiği bir açık mektupla birlikte yayımladı. Onun düşüncesinin teolojik ve ideolojik temellerini yansıtan bu küçük eserin özünde “Freiheit” (özgürlük) kavramı vardır.
Augsburg’da 1530 civarında yapılmış bir gravürde endüljans satışının tasviri

1521 yılında Luther bu sefer de İmparator V. Karl tarafından Worms Kurulu’na ifade vermek üzere çağrıldı.[8] Yolda Erfurt, Eisenach, Gotha ve Frankfurt’ta vaazlar verdi ve Worms’a büyük bir kalabalık eşliğinde zafer kazanmış komutan edasıyla girdi. Burada kendisinden yazmış olduğu kitaplardaki heretik fikirlerinden vazgeçmesi istendi. Luther şöyle bir ifade verdi: “Kutsal Metinler ve akıl yoluyla ikna edilmediğim sürece papalar ve konsüllerin otoritesini kabul edemem. Zira bunlar kendi aralarında çelişmekte ve benim vicdanım da sadece Tanrı’nın sözüne bağlıdır. Bu sebeple hiçbir görüşümden dönmüyorum çünkü kişinin vicdanına rağmen yazdıklarını inkar etmesi doğru ve güvenilir olmaz. Tanrı yardımcım olsun”.

Worms Kurulu, sonuç alınamadan dağıldı. Luther de yerleştiği Wartburg’da İncil’in Almancaya tercümesine başladı. Luther, Wartburg’dayken Wittenberg’de de önemli değişiklikler oluyordu. Özel ayin isteklerini reddeden keşişler Augustinien tarikatını terk etti. Kale Kilisesi’nin rahibi evlendi; öğrenciler Fransisken manastırındaki sunağı tahrip etti; ayinler Almanca yapılmaya başlandı ve şarap kadehi ilk defa kiliseye gelen cemaate de sunuldu. Luther hakkındaki yasaklamalar kaldırıldı ve o da Wittenberg’e dönerek kilisede vaaz vermeye başladı. Nürnberg Kurulu, Luther’den artık kitap yayımlamamasını isteyerek Katolik doktrini dışındaki vaazları yasakladıysa da Luther yazmaya devam etti; hatta şair ve müzisyenlerden ayinlerde kullanılacak yerel dile katkıda bulunmalarını istedi.

1524, Almanya’da karışıklıkların yaşandığı bir yıldı. Köylüler Luther’in öğretileri doğrultusunda ekonomik koşullarının iyileştirilmesi için ayaklandı. Liderleri arasında Wittenberg’de eğitim almış bir ilahiyatçı olan Thomas Müntzer de vardı. Luther köylülerin saldırılarına karşı bir kitap yazdı ve ayaklanma Frankenhausen’de bir çatışmada 50 bin kadar köylünün öldürülmesiyle sona erdi, Protestan rahiplerden bazıları Katolik prensler tarafından idam edildi ve köylüler Luther’in kendilerini aldattığına inandı.

Eski bir rahibe olan Katharina von Bora ile evlenmiş olan Luther, 1526’da Deutsche Messe und Ordnung des Gottsdienstes (Almanca Ayin ve Kutsal Merasim Düzeni) adıyla yayımlamış olduğu ayinlere başladı. 1529 senesinde önce Batı medeniyetini İslam tehlikesinden korumak için Türklere karşı savaşmanın her hristiyanın üzerine vazife olduğunu bildiren bir eserden (Türklere Karşı Savaşta) sonra, Hristiyanlığın temel inanç ve doktrinlerinin soru-cevap şeklinde öğretildiği “Küçük ve Büyük Kateşizm’i yayımladı. Üç yıl sonra Nürnberg Dini Barış Komitesi, Alman Protestanlara özgürlük tanıdı. Luther, Wittenberg İlahiyat Fakültesi’nin dekanlığına getirildi. Sağlık sorunları olmasına rağmen yazmayı sürdürdü. Önce Anabaptistler (vaftiz uygulamasının sadece ergenlikte olabileceğini iddia eden bir Protestan mezhebi), daha sonra Yahudiler aleyhine yazdı ve Kutsal Metinler’den hareketle Papalığa karşı oldukça ağır bir dille eleştiri olarak “Wider das Papsttum zu Rom vom Teufel Gestiftet” (Roma’da Şeytan Tarafından Kurulmuş Papalığa Karşı) eseriyle Papalığa son darbesini indirdi. 17 Şubat 1546 günü doğduğu yer olan Eisleben’de kalp ve böbrek yetmezliğinden öldü. Luther’in endüljans uygulamasına karşı 95 tezinin yayılmasıyla başlayan ve 1521’de savaşlara ve şiddete varacak ölçüde tırmanan reform hareketi Avrupa’da o zamana kadar tek mezhep olan Katolikliğin bölünmesine ve genel olarak Reform Kiliseleri adı verilen yeni oluşumların doğmasına yol açmıştır: Daha çok Almanya, Avusturya, İskandinavya’da (ve dolayısıyla ABD’de) yaygın olan Lutheryan Kilisesi ve özellikle İsviçre, Fransa, Hollanda ve İskoçya’da (dolayısıyla ABD’de) bulunan Presbiteryan Kilise, daha çok İngiltere’de ve dünyada Büyük Britanya’nın etkili olduğu ülkelerde hakim olan Anglikan Kilisesi.

Eserleri
Latince

Epistola Lutheriana ad Leonem decimum summum pontificem 1519.
Dissertatio de libertate Christiana per autorem recognita 1519.
De Captivitate Babylonica ecclesiae praeludium 1520.
De votis monasticis 1521.
Enarrationes epistolarum et evangeliorum, quas postillas vocant 1521.
De servo arbitrio 1525.
Libellus de vita et moribus Turcarum 1529.

Almanca

Von den guten Wercken 1520.
Von welltlicher Uberkeytt, wie weyttman yhr gehorsam schuldig sey 1523.
Das diese Wort Christi (Das ist mein leib etce.) noch fest stehen widder die Schwermgeister 1527.
Vermanunge zum Gebet Wider den Türchen 1530.

Luka İncili

Luka İncili (Yunanca: τὸ εὐαγγέλιον κατὰ Λουκαν, to euangelion kata Loukan. euaggélion = iyi haber), Kutsal Kitabın dizisine ait olan kanonik (= Kutsal Kitabın dizisine ait) bir kitaptır. Yunanca Kutsal Yazıların ya da Yeni Ahdin üçüncü kitabıdır. Bu incilin Luka adlı bir adam tarafından yazıldığı genellikle kabul edilir.

Luka İncili’nde Tanrı’nın krallığı ve Mesih aracılığıyla mümkün olan kurtuluş hakkındaki sevinçli haber anlatılır.[1]

Bu kitap en uzun incildir ve Yahudi ya da diğer milletlerden olan herkes için yazdı. Fakat o kaydına “saygıdeğer Teofilos” hitabıyla başladığı için ilk olarak raporunu iyi tanıdığı bir kişiyi bilgilendirmek amacıyla yazdı. Raporunun devamı Elçilerin İşleri kitabıdır.

• Luka Yahya’nın doğumu (M.Ö. 3) ile İsa’nın dirilişi (M.S. 33’ün ilkbaharı) arasındaki olayları anlatır.

• Luka’nın incilindeki bilginin %59’u diğer incillerde bulunmaz.

Kutsal Kitabın tanık ifadesi

Elçi Pavlus ondan “sevgili hekim Luka” diye söz eder (Koloseliler 4:14). Luka’da geçen tıbbi terim ve sözcüklerin sayısı 300’ü aşar. Bu sözcüklerden bazılarını Yunanca Kutsal Yazıları kaleme alan diğer kişiler de kullanmış olsa bile, yalnızca Luka bunları tıbbi anlamlarıyla kullanır. Luka’nın dili ve (diğer üç incil yazarınınkinin toplamından daha geniş olan) sözcük dağarcığı, işlediği çok önemli konuyu büyük bir titizlikle ve kapsamlı şekilde ele almasını mümkün kılar.

Muhtemelen İsa’nın ölümünden sonra iman etmişti; bu yüzden de incilinde kaydettiği tüm olayların görgü tanığı olamazdı. Bununla birlikte, vaizlik işinde Pavlus’la çalıştı ve aralarında çok yakın bir ilişki vardı (2. Tim. 4:11; Filim. 24).

Elçi Pavlus bir tutuklu olarak Roma’ya yolculuk ettiğinde Luka yanındaydı (Elçilerin İşleri 27-28). Luka ile Pavlus’un arasındaki yakın ilişkinin sonucu olarak yazılarında Pavlus’un etkisi fark edilir, örneğin Efendimizin Akşam Yemeği ile ilgili Luka 22:19, 20 ve 1. Korintoslular 11:23-25 ayetleri karşılaştırıldığında bu görülebilir. Luka, kaydını yazarken Matta İncili’ni de kaynak olarak almış olabilir. ‘Her şeyi titizlikle araştırırken’ İsa’nın yaşamındaki olayların görgü tanıklarıyla, örneğin İsa’nın annesi Meryem’le ve o sırada hayatta olan öğrencilerle konuşma fırsatı bulmuş olmalı.
Tarihin tanık ifadesi

Kaydın hiçbir yerinde Luka ismi geçmese de eski devirlere ait yetkili kaynaklar yazarın o olduğu konusunda aynı görüştedirler. Muratori Fragmanında (M.S. y. 170) bu incilin Luka’ya ait olduğu belirtilir. Muratori Fragmanı kanonik yazılarının en eski listesidir.

Ayrıca İrenaeus ve İskenderiyeli Clemens gibi ikinci yüzyıl yazarları da Luka İncili’nin Luka tarafından yazıldiğinı kabul ederler.

İncilin tamamlanışı
Kutsal Kitabın tanık ifadesi

Elçiler İşleri 24:27-27:1’de bulunan rapora göre M.S. 58’de Porcius Festus Antonius Feliks’in Romalı vali olarak yerini aldığını düşünülür. A New Standard Bible Dictionary şunu yazar: „58 yılı onun [Festus’un] göreve başlamasına söz konusu olur.“ Bu yıl Encyclopædia Britannica’da da desteklenir: „İki kanıtların karşılaştırması Feliks’in geri çağırması ve Festus’un gelişinin 58 yılına düştüğü tahminine sevk eder. Aziz Pavlus 56’da tutuklandıysa, Festus’un gelişinden sonra 58’da Sezarda temyiz ettiyse, gelecek yılın ilk yarısında Roma’ya geldiyse ve orada 2 yıl hapishanede kaldıysa Elçilerin İslerinde anlatılan zaman 61 yılının başlangıcında sona ermiş olmalı.“[2]

Bundan anlaşılıyor ki Elçilerin İşleri kitabı M.S. 61’de yazıldı. O sırada Luka, davasına Sezar’ın bakmasını bekleyen Pavlus’la birlikte Roma’daydı. Elçiler İşleri kitabının yazarı önce Luka İncili’nı yazdı (Luka 1:1; Elçilerin İşleri 1:1). Bu incilin yazılış tarihi Pavlus Luka’yla birlikte Roma’ya yolculuk ettiğinden önce (M.S. 58) olmalıydı. O zaman Luka, üçüncü vaizlik turunun sonuna yaklaşan Pavlus’la birlikte Filipi’den Sezariye’ye gelmişti. Pavlus davasını Sezar’a sunmadan önce orada hapis yatarak iki yıl beklemişti. Luka incilini o sırada, yani M.S. 56-58 yılları arasında Sezariye’de yazmış olmalı. Filistin’de bulunduğu bu dönem boyunca, İsa’nın yaşamı ve hizmeti sırasındaki ‘tüm olayları başından itibaren titizlikle araştırabildi.’ Dolayısıyla Luka, incilini Markos’tan önce yazmış olmalı.

İki kaynak teorisi

Kutsal Kitap bilginlerinim ekseriyeti ilk önce Markos’un İncilinin yazılmış olması gerektiğini söylediler, çünkü Markos, Matta ve Luka’nın kayıtlarından çok farklı bir şey yazmış gibi görünmüyordu.[3]

Ayrıca Matta ve Luka’nın, İncillerini derlemek için Markos kitabını kullandıklarını ve “Q” adı verilen başka bir kaynak belgeye başvurduklarını varsaydılar (Bu isim, Almanca “kaynak” anlamına gelen „Quelle“ sözcüğünden gelir).[4]

Kutsal Kitap bilgini A. F. J. Klijn’e göre bu yaygın varsayım “İncil yazarlarını masal derleyicileri konumuna düşürdü.” Böyle bir görüş İncil yazarlarını başkasının eserini çalan ve masallar uyduran kişiler haline getirir. İki kaynak teorisi 2. ve 3. yüzyılda yaşamış olan tarihçilerin ifadelerini gözden kaçırmaktadır. Eski kilise Matta İncili’nin ilk incil olduğunu belirtir. Lyonlu İrenaeus (M.S. 180) Matta’nın „Petrus ve Pavlus’un Roma’da iyi haberi duyurdukları zaman“ raporunu yazdığına işaretliyor.[5]

Buna göre Matta eserini M.S. 65’ten önce yazdı. Çoğunluğun görüşünü takip etmeyen bilginler eski yazarların tanık ifadelerinin hesaba katılması gerektiğini ileri sürerler.12 [6]

Lyonlu İrenaeus’un tarihlendirilmesi doğru ise Markos İncili Luka için bir kaynak değildi. İki kaynak teorisi çok tartışılır, çünkü bu belge bugün ortada yok ve aslında bunun bir zamanlar var olduğunu da hiç kimse kanıtlayamaz. Ayrıca Kilise Babaları da bu belgeden hiç söz etmediler. Bir Kutsal Kitap sözlüğünün söylediğine göre Markos İncilinin ilk önce yazıldığı ve Matta ve Luka için kaynak görevi gördüğü kuramını destekleyen “kesin olarak savunulabilecek bir kanıt” yok.[7]

Markos İncili Matta ve Luka’nın yazdıklarına yeni bir şey katmadığı hiç de doğru değildir. Markos’un İsa’nın hizmetiyle ilgili kaydında, Matta ve Luka’da bulunmayan 180’den fazla pasaj ve ilginç ayrıntılar bulunur.

İncillerin yazılışının sırası

1. Origenes ve Eusebios’a göre ilk olarak Matta İncili yazıldı.

Eusebios (M.S. 260/264-339/340), Origenes’in (M.S. 185-253/254) inciller hakkında söylediği şu sözleri alıntılar: “İlk incili . . . . Matta kaleme aldı. . . . . Bu incili Yahudilikten gelen imanlılar için İbranice olarak yazdı.“[8]

2. Büyük ihtimalle Luka daha sonra İncilini yazdı.

Elçiler İşleri 24:27-27:1’de bulunan rapor bunu destekler. M.S. 58’de Porcius Festus Antonius Feliks’in Romalı vali olarak yerini aldığını düşünülür. A New Standard Bible Dictionary şunu yazar: „58 yılı onun [Festus’un] göreve başlamasına söz konusu olur.“ Bu yıl Encyclopædia Britannica’da da desteklenir: „İki kanıtların karşılaştırması Feliks’in geri çağırması ve Festus’un gelişinin 58 yılına düştüğü tahminine sevk eder. Aziz Pavlus 56’da tutuklandıysa, Festus’un gelişinden sonra 58’da Sezarda temyiz ettiyse, gelecek yılın ilk yarısında Roma’ya geldiyse ve orada 2 yıl hapishanede kaldıysa Elçilerin İslerinde anlatılan zaman 61 yılının başlangıcında sona ermiş olmalı.“[9] (Elçilerin İşleri 27:1-28:1, 11-16, 30)

Bundan anlaşılıyor ki Elçilerin İşleri kitabı M.S. 61’de yazıldı. Elçiler İşleri kitabının yazarı önce Luka İncili’ni yazdı (Luka 1:1; Elçilerin İşleri 1:1). Bu incilin yazılış tarihi M.S. 61’den önce olmalıydı. Luka 58 yılında Pavlus’la birlikte Roma’ya seyahat ettiği için ancak önce İsa’nın hayatının görgü şahitleriyle konuşabildi (Luka 1:1-4). Bunun için Luka İncili’ni Pavlus’un iki yıl süren (M.S. 56-58) Sezariye’deki tutukluluğu esnasında yazdı.

3. Büyük olasılıkla en son olarak Markos İncili yazıldı.

Eski tarihçilere göre (Romalı Klemens, Sezariyeli Eusebios, Hieronymus) Markos İncili Roma’da yazıldı. Pavlus’un Roma’daki ilk tutukluluğu sırasında (M.S. yaklaşık 60-61) Markos onun yanındaydı (Filimon 1, 24). Sonra M.S. 62 ile 64 arası bir dönemde Petrus’la birlikte Babil’de bulundu (1. Petrus 5:13). Pavlus muhtemelen MS 65’te yine Roma’da hapisteydi. Oradan Timoteos’a yazdığı bir mektupta Markos’u da yanında getirmesini istedi, “çünkü hizmetiyle bana çok yararı dokunuyor” dedi (2. Timoteus 1:8; 4:11). Markos o zaman ikinci kez Roma’ya gittiğini tahmin edilir. Oradayken incilini yazdı.

Kartaca Konsili’nden önce hazırlanmış dördüncü yüzyıla ait listelerden birçoğu Yunanca Kutsal Metinlerin günümüzde kabul edilen dizisiyle tamamen uyuşur.

Elyazmalarına gelince yazarlar ilk önce papirüs kullandılar. Papirüs, aynı adı taşıyan bir su bitkisinden yapılır. Yazıcılar yaklaşık M.S. 4. yüzyıldan itibaren elyazmalarında papirüs yerine genellikle dana, kuzu ya da keçi derisinden yapılan ve daha dayanıklı bir malzeme olan vellum (bir parşömen türü) kullanılmaya başladılar. Bu vellumlardan günümüze dek ulaşan bazıları çok önemli Kutsal Kitap elyazmalarını içerir.
Kanon dizileri ve el yazmaları

Kartaca Konsili’nden önce hazırlanmış dördüncü yüzyıla ait listelerden birçoğu Yunanca Kutsal Metinlerin günümüzde kabul edilen dizisiyle tamamen uyuşur.

Elyazmalarına gelince yazarlar ilk önce papirüs kullandılar. Papirüs, aynı adı taşıyan bir su bitkisinden yapılır. Yazıcılar yaklaşık M.S. 4. yüzyıldan itibaren elyazmalarında papirüs yerine genellikle dana, kuzu ya da keçi derisinden yapılan ve daha dayanıklı bir malzeme olan vellum (bir parşömen türü) kullanılmaya başladılar. Bu vellumlardan günümüze dek ulaşan bazıları çok önemli Kutsal Kitap elyazmalarını içerir.
Kanon Dizileri

Luka İncili Kutsal Kitabın erken kanon dizilerinde geçer:

Kanon Dizileri İsim Yıl (M.S.)
1 Muratori Fragmanı (İtalya) 170
2 İrenaeus (Anadolu) 180
3 İskenderiyeli Clemens 190
4 Tertullianus (Kuzey Afrika) 207
5 Origenes (İskenderiye) 230
6 Eusebios (Filistin) 320
7 Kudüslü Kyrillos 348
8 Cheltenham-Listesi (Kuzey Afrika) 365
9 Athanasios (İskenderiye) 367
10 Epiphanios (Filistin) 368
11 Nazianzoslu Gregorios (Anadolu) 370
12 Amphilokhios (Anadolu) 370
13 Philaster (İtalya) 383
14 Hieronymus (İtalya) 394
15 Augustinus (Kuzey Afrika) 397
16 Kartaca Konsili (Kuzey Afrika) 397
Papirüs Elyazmaları

Luka İncil’inin bazı ayetleri eski Papirüs Elyazmalarında bulunur.
Papirüs Elyazmaları Simge İsim Tarih (M.S.) Dil Bulundukları Yer İçerik
1 P45 Chester Beatty I 3. yüzyıl Yunanca Dublin (Irlanda), Viyana (Avusturya) Luka’nın bazı frtagmanları
2 P75 Bodmer XIV, XV 3. yüzyıl Yunanca Cenevre (İsviçre) Luka İncili’nın ekseriyeti
Vellum ve Deri Elyazmaları
Kodeks Sinaiticus: Matta 8:28-9:23

Luka İncili’nin tümü de bazı meşhur Vellum ve Deri Elyazmalarında bulunur.
Vellum ve Deri Elyazmaları Simge İsim Tarih (M.S.) Dil Bulundukları Yer
1 א Kodeks Sinaiticus 4. yüzyıl Yunanca Londra (İngiltere)
2 A Kodeks Alexandrinus 5. yüzyıl Yunanca Londra (İngiltere)
3 B Kodeks Vatikanus 1209 4. yüzyıl Yunanca Vatikan Kütüphanesi
4 C Kodeks Ephraemi Syri reskriptus 5. yüzyıl Yunanca Paris (Fransa)
5 Dea Kodeks Bezae Cantabrigiensis 5. yüzyıl Yunanca / Latince Cambridge (İngiltere)

Kitabın içeriği

Luka İbranice Kutsal Yazılardaki sözlerin nasıl tam olarak gerçekleştiğine ilişkin birçok örnek verir (İşaya 61:1, 2; Luka 4:17-19). İsa’nın önceden bildirilmiş olan Mesih olduğunu kanıtlamak istiyor (Luka 3:23-38).

Kaydı boyunca okurunun dikkatini sürekli Tanrı’nın Krallığına çeker. Başlangıçtan sona kadar tüm incilde Krallık ümidi vurgulanır (Luka 1:33; 22:28, 29). Bu incil “Tanrı’nın sağladığı kurtuluş yolu” olan İsa Mesih’in yönetimindeki Krallık aracılığıyla gelecek kurtuluşu anlatan, titizlikle yazılmış yapıcı ve teşvik edici bir kayıttır (Luka 3:6).

• Bölüm 1: Teofilos’a yönlendirilen sözler (1-4). Yahya’nın doğumu ilan ediliyor (5-25). İsa’nın doğumu ilan ediliyor (26-38). Meryem Elizabet’i ziyaret ediyor (39-45). Meryem Tanrı’yı yüceltiyor (46-56). Yahya doğup ismini alıyor (57-66). Zekeriya’nın peygamberliği (67-80).

• Bölüm 2: İsa’nın doğumu (1-7). Melekler çobanlara görünüyor (8-20). Sünnet ve kurban (21-24). Şimeon İsa’yı görüyor (19-23). Anna çocuk hakkında konuşuyor (36-38). Nasıra’ya dönüş (39, 40). 12 yaşındaki İsa mabet alanında (41-52).

• Bölüm 3: Yahya’nın hizmetinin başlangıcı (1, 2). Yahya vaftizi va’zediyor (3-20). İsa’nın vaftizi (21, 22). İsa mesih’in soy kütüğü (23-38).

• Bölüm 4: İblis İsa’yı ayartıyor (1-13). İsa Celile’de duyuru işine başlıyor (14-15). İsa Nasıra’da kabul edilimiyor (16-30). Kefernahum’daki havrada (31-37). Simun’un kaynanası ve başkaları iyileştiriliyor (38-41). İnsanlar İsa’yı ıssız bir yerde buluyorlar (42-44).

• Bölüm 5: Bir mucize vasıtasıyla balıklar tutuluyor, ilk öğrenciler (1-11). Bir cüzamlı iyileştiriliyor (12-16). İsa felçli bir adamı iyileştiriyor (17-26). İsa Levi’yi çagırıyor (27-32). Oruç konusu (33-39).

• Bölüm 6: İsa „Sebt gününün Efendisi“dir (1-5). Sağ eli körelmiş bir adam iyileştiriliyor (6-11). Oniki elçi (12-16). İsa öğretip iyileştiriyor (17-19). „Ne mutlu size“, „vay halinize“ (20-26). Düşman sevgisi (27-36). „İnsanları yargılamayı bırakın“ (37-42). „Her ağaç kendi meyvesinden tanınır“ (43-45). İyi inşa edilen ev; toprak zemine temelsiz ev (46-49).

• Bölüm 7: Bir yüzbaşının imanı (1-10). İsa Nain’de dul bir kadının oğlunu diriltiyor (11-17). İsa’nın Yahya hakkındaki sözleri (18-30). Memnun edilemeyen bir nesil (31-35). Günahkâr olan bir kadına bağışlanıyor (36-50).

• Bölüm 8: İsa’ya eşlik eden kadınlar (1-3). Ekincinin örneklemesi (4-8). İsa’nın örneklemelerle öğretmesinin nedeni (9, 10). İsa ekinci örneklemesini açıklıyor(11-15). Yanan bir kandil bir kapla kapatılmaz (16-18). İsa’nın annesi ve kardeşleri (19-21). İsa rüzgârı dindi (22-25). İsa kötü ruhların domuzlara girmelerine izin veriyor (26-39). Kanaması olan bir kadın tedavi ediliyor; Yairus’un kızı diriltiliyor (40-56).

• Bölüm 9: Onikiler duyuru işi için talimatlar alıyorlar (1-6). Herodes İsa’nın kim olduğunu kendi kendine soruyor (7-9). 5.000 kişi için yemek (10-17). Petrus, İsa’nın Mesih olduğunu söylüyor (18-20). İsa ölümünü önceden bildiriyor (21, 22). İsa’nın bir öğrencisinin yüklemesi gereken şey (23-27). İsa’nın görünüşü değişiyor (28-36). Bir oğlandan kötü bir ruh çıkarılıyor (37-43a). İsa ölümü hakkında konuşuyor (43b-45). Elçiler kimin en büyük olduğuna dair tartışıyorlar (46-48). „Size karşı olmayan sizden yanadır“ (49, 50). Samiriyelilerin bir köyü İsa’yı kabul etmiyor (51-56). İsa’yı izlemenin anlamı (57-62).

• Bölüm 10: İsa 70 kişiyi gönderiyor (1-12). Tövbe etmeyen şehirlere vay haline (13-16). 70’ler dönüyorlar (17-20). Alçakgönüllülere iyilik ettiği için Babasına şükrediyor (21-24). Merhametli Samiriyeli (25-37). İsa Marta ve Meryem’in yanında misafirdir (38-42).

• Bölüm 11: İsa dua etmeyi öğretiyor (1-13). Kötü ruhlar „Tanrı’nın parmağıyla“ çıkarılıyor (14-26). Hakiki mululuk (27, 28). Yunus’un alameti (29-32). Bedenin ışığı (33-36). İsa ikiyüzlü din liderlerini mahkûm ediyor (37-54).

• Bölüm 12: Ferisilerin mayası (1-3). İnsanlardan değil, Tanrı’dan korkmak (4-7). İsa ile beraber olmak (8-12). Ambarlara sahip olan zengin adam (13-21). „Kaygı çekmeyi bırakın“ (22-34). Uyanık kalmak (35-40). Sağgörülü kâhya (41-48). Barış değil, ayrılıklar (49-53). Dönemin anlamını bilmek (54-56). Davacı ile uzlaşmak (57-59).

• Bölüm 13: Tövbe etmeyen yok olacak (1-5). Meyve yermeyen incir ağacı (6-9). Sebt gününde hasta bir kadın iyileştiriliyor (10-17). Hardal tanesi ve maya (18-21). Dar kapı (22-30). Herodes İsa’yı öldürmek istiyor (31-33). İsa Yeruşalim için üzülüyor (34, 35).

• Bölüm 14: Sebt gününde vücudu su toplamış bir adam iyileştiriliyor (1-6). Davetli olarak başköşeye geçmeye çalışmamak (7-11). Karşılık veremeyen insanları davet etmek (12-14). İçyüzü kolaylıkla anlaşılan misafirler (15-24). İsa’nın bir öğrencinin yüklenmesi gereken şeyler (25-33). Kuvvetini kaybeden tuz (34, 35).

• Bölüm 15: Kaybolan koyun (1-7). Kaybolan gümüş parası (8-10). Kaybolan oğul (11-32).

• Bölüm 16: Adaletsiz kâhya (1-13). Musa’nın kanunu ve Tanrı’nın krallığı (14-18). Zengin adam ve Lazar (19-31).

Evangelizm Nedir?

İnsanlığın tek kurtuluşunun Hristiyanlık olduğuna inanan kişilerin başlattığı dogmatik bir akımdır. 2010 yılından sonra özellikle Amerika Birleşik Devletlerinde, sayıları hızla artmıştır. En temel inançlarından biri kıyamet üzerinedir. İncil’de yer alan birçok ayeti referans alarak kıyametin ancak dünyanın kaotik bir döneme girdikten sonra kopacağına inanırlar. Bunun için dünya genelinde karmaşaya ve infiale yol açacak birçok faaliyetler gerçekleştirirler.

Evanjelizmin temelinde ahiret inancı vardır. Kıyamet ne kadar erken koparsa insanlığın yararına olacaktır. Çünkü kıyamet kopmadıkça insanlar arasındaki eşitsizlik, savaşlar ve fakirlik giderek artmaktadır. Bunun önüne geçmek mümkün olmadığı için, kıyamet sürecini hızlandıracak hamleler yapılmalıdır. Evangelistlerin gerçekleştirdiği eylemlerin birçoğu bilinmemektedir.

Evangelist Ne Demek?

Evangelizmin ilke ve öğretilerini benimsemiş kişilere evangelist adı verilir. Evangelistlerin kamuoyuna yansıyan en temel doktrini ise ”Tanrı’yı kıyamete zorlamak” olarak bilinir. 19. yüzyıldan sonra Yahudi ve Hristiyan mezheplerin ortaklaşa yürüttüğü birçok gizli operasyon vardır. Dünyanın birçok yerinde, özellikle az gelişmiş Asya ve Afrika ülkelerinde istikrarsızlığa ve karmaşaya yol açacak birçok olaya neden oldukları ifade edilmektedir.

Bu teori ”Kontrol Edilebilir Kaos” olarak tanımlanmaktadır. Evangelist politikacılar ve düşünürler ise dünyada sadece barışın egemen olması için çalıştıklarını ifade etmektedir.

Evangelizm Akımının Özellikleri Nelerdir?

Son 2 yüzyıl içerisinde evanjelizm oluşumu tamamen farklı bir yönde seyretmiştir. 3 yüz yıl boyunca bir Hristiyan hareketi olan faaliyetlerini sürdüren akım, sonrasında Yahudi – Hristiyan ortaklığına dönüşmüştür.

Evangelizm hakkında sayısız komplo teorisi ve iddia mevcuttur. En yaygın olanlarından biri, aslında İsevi değil Musevi bir hareket olduğu yönündedir. Yahudiler, kendilerini ”seçilmiş ırk” olarak görürler ve cennete sadece kendilerinin gideceklerini düşünürler. Bu nedenle kıyamet sürecini hızlandıracak birçok eyleme imza atmışlardır.

Dünya genelinde, bu zamana kadar Evangelizm hakkında yüzlerce kitap yazıldı. Birçoğu söz konusu oluşumun yapılanması, gizli planları ve stratejileri üzerine yazılmış araştırma – inceleme türünde eserlerdir. Bu kitaplardan bazıları şunlardır:

Elif Arat Yıldız – Evanjelizm ve Yeni Dünya Düzeni

Heather Hendershoot – Medya ve Muhafazarlık

Jeremy Salt – Emperyalizm, Evanjelizmve Osmanlı Ermenileri

Ramazan Kurtoğlu – Hollywood ve Kabala’nın 13. Havarisi

Ali Ulvi Özbey -Türkiye’de Asyalı Evanjelist Misyonerler

Evangelizm Akımının Kurucusu ve Temsilcileri

Evangelizmin kurucusu, aynı zamanda Protestanlık mezhebinin lideri olan Martin Luther’dir. Vaazlarında ilk kez ”Evangelizm” kelimesini telaffuz eden de kendisi olmuştur. Ancak birçok tarihçiye ve siyaset bilimciye göre 16. yüzyıl ile 21. yüzyıldaki Evangelizm kavramları birbirinden keskin çizgilerle ayrılır. O dönem sadece teolojik bir hareket olan bu akım, günümüzde siyasi bir yapıya bürünmüştür.

Evangelizme diğer temsilcileri arasında John Wesley ve George Whitefield yer alıyor.

Kaynak

Wikipedia

Hürriyet