Tasavvufta İstikamet ve Önemi Nedir?
Tasavvuf insanlığa erme yoludur, Yolun bir başı birde varılcak yer yani yolun Menzili vardır.
istikamet hedefe varıncaya kadar yola devam etmektır, her kim, yolda giderken, sağındaki solundaki güzelliklerle oyalanıp, varacağı Menzili unutursa, delalete sapmıştır. Sırattan geçip anne rahminden doğup insan olarak dünyaya gelemez, insanlık vasfı kazanamaz.
Yol var cennete götüre, yol var cehennem çukuruna…
اِعْلَمُٓوا اَنَّمَا الْحَيٰوةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَز۪ينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْاَمْوَالِ وَالْاَوْلَادِۜ كَمَثَلِ غَيْثٍ اَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَه۪يجُ فَتَرٰيهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًاۜ وَفِي الْاٰخِرَةِ عَذَابٌ شَد۪يدٌۙ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللّٰهِ وَرِضْوَانٌۜ وَمَا الْحَيٰوةُ الدُّنْيَٓا اِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ
Hadîd Suresi 20. Ayet
Dünya hayatı, mal, kadın, eş ve çocuklar bir oyalanmacadır, sizi hedeften alıkoyacak bir oyalanmacadır,..
Hadîd Suresi 20. Ayet
قَالَ فَبِمَٓا اَغْوَيْتَن۪ي لَاَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَق۪يمَۙ
ثُمَّ لَاٰتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ اَيْد۪يهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ اَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَٓائِلِهِمْۜ وَلَا تَجِدُ اَ كْثَرَهُمْ شَاكِر۪ينَ
قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْؤُ۫ماً مَدْحُوراًۜ لَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَاَمْلَـَٔنَّ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ اَجْمَع۪ينَ
وَيَٓا اٰدَمُ اسْكُنْ اَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلَا مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِم۪ينَ
فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُ۫رِيَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْاٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهٰيكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هٰذِهِ الشَّجَرَةِ اِلَّٓا اَنْ تَكُونَا مَلَكَيْنِ اَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِد۪ينَ
وَقَاسَمَهُمَٓا اِنّ۪ي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِح۪ينَۙ
فَدَلّٰيهُمَا بِغُرُورٍۚ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْاٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِۜ وَنَادٰيهُمَا رَبُّهُمَٓا اَلَمْ اَنْهَكُمَا عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَاَقُلْ لَكُمَٓا اِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُب۪ينٌ
قَالَا رَبَّـنَا ظَلَمْنَٓا اَنْفُسَنَا وَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِر۪ينَ
A’râf Suresi – 16-17-18-19-20-21-22-23 . Ayet
“Sonra onlara mutlaka önlerinden, arkalarından, sağlarından ve sollarından sokulacağım. Sen de onların çoğunu şükredici bulamayacaksın” dedi.
Her kim, bu yolda giderken, yoldakiilere göz attı ve onlarla oyalandı, bilsinki şeytan aleyhillanenin tuzağına düştü, ve sırattan geçemeden cehenem çukurna yuvarlandı, ve zekerden yani sırattan geçemeden, cehenneme düştü ve, insan olamadan helak oldu.
istikamet işte, her an menzile, yani varcağı anne babaya rabıtalı olmak, ve O’nun yani tasavvuf yolcusunun cenneti, onun doğacağı anne babanın evi yurdudur, kim rabıtayı kaybetti ve menzili unuttu bilsinki….
internette osmannuritopbas . com ait bu konudaki şu maklaeyi buldum, birde onun dilinden okuyup dinleyin
“Ey kalpleri hâlden hâle çeviren (Allâh’ım)! Kalbimi dînin üzere sâbit kıl.” (Tirmizî, Deavât, 89/3522)
İnsan dünyevî bir diploma aldığında, o diploma, hayatı boyunca geçerliliğini korur. Fakat mânevî hayatta durum böyle değildir. Orada böyle bir garanti yoktur. Bilâkis, kazanılan hâl ve makâmın her an kaybedilme tehlikesi vardır.
Nitekim Kur’ân-ı Kerîm, önceleri sâlih kimseler oldukları hâlde nefislerine meylederek mânen zehirlenen ve sırât-ı müstakîmden ayakları kayanları haber vermektedir.
İsm-i Âzam’ın tecellîsine mazhar olduktan sonra kibir ve dünyevî arzular sebebiyle nefsine uyarak ebedî hüsrâna dûçâr olan Bel’am bin Bâûrâ’nın rezil hâlini hiçbir zaman unutmamak gerekir.
Evvelce Tevrât’ı en iyi tefsir eden sâlih biriyken dünya ihtirâsına kapılarak şımaran, sonunda dayanıp güvendiği servetiyle birlikte yerin dibine gömülen Kârun’un hazin âkıbetini hatırdan çıkarmamak gerekir.
Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz de şu îkazda bulunur:
“Faydalı işler görmekte acele ediniz. Zira yakın bir gelecekte karanlık geceler gibi birtakım fitneler ortalığı kaplayacaktır. O zamanda insan, mü’min olarak sabahlar, kâfir olarak geceler; mü’min olarak geceler, kâfir olarak sabahlar; dînini küçük bir dünyalığa satar.” (Müslim, Îman, 186; Tirmizî, Fiten 30, Zühd 3)
Bu itibarla son nefese kadar, kalbî teyakkuz içinde bir kullukta bulunmak zarûrîdir. Cenâb-ı Hak da âyet-i kerîmede:
“Ve sana yakîn (ölüm) gelinceye kadar Rabbine kulluğa devam et.” (el-Hicr, 99) buyurmaktadır.
Son nefese kadar istikâmet üzere kulluğun lüzûmunu îzah sadedinde, şu misal ne kadar ibretlidir:
Süfyân-ı Sevrî Hazretleri’nin genç yaşta beli bükülmüştü. Sebebini soranlara şöyle derdi:
“–Kendisinden ilim tahsil ettiğim bir hocam vardı. Vefâtı esnâsında ona telkinde bulunduğum hâlde bir türlü kelîme-i tevhîdi söyleyemedi. İşte bu hâli görmek, benim belimi büktü.”
İlim ve irfandaki yüksek pâyesi sebebiyle kendisine “Güneşler Güneşi” denilen Hâlid-i Bağdâdî Hazretleri’nin yüreği, son nefesini îmanla verebilme endişesiyle titremiş, bu hususta kardeşlerinden ve talebelerinden duâ talep etmiştir.
Bu itibarla her müslüman, hangi mevkîde olursa olsun, son nefes hususunda, büyük bir kalbî teyakkuz içinde olmalıdır. Yusuf -aleyhisselâm-ʼın;
“…(Yâ Rabbi!) Beni müslüman olarak vefât ettir ve beni sâlihler arasına kat!” (Yûsuf, 101) niyâzını, gönlünden ve dilinden düşürmemelidir.
İslâm’ın kalbî derinlikle idrâk edilip takvâ hassâsiyetiyle yaşanması demek olan tasavvuf da, hayatı bu hakîkatler ışığında tanzim etmeyi tâlim eder. Peygamber Efendimiz’in, ashâb-ı kirâmın ve Hak dostlarının gönül dokusundan hisse alarak, nezih bir hayat yaşamayı telkin eder.
Fakat şu da bir hakîkattir ki her kıymetli şeyin sahtesi de yapılır. Tarihte peygamberlik iddiâsında bulunan yalancıların ortaya çıkması gibi, günümüzde de zaman zaman tasavvuf kisvesine bürünerek onun özüne ve rûhuna zıt bir şekilde süflî ve nefsânî davranışlar sergileyen nâdanlar da ortaya çıkmaktadır.
Özü itibâriyle tasavvuf; hiçlik, mahviyet, abd-i âcizlik ve Cenâb-ı Hakk’a arz-ı hâl hissiyâtıyla, mütevâzı bir kulluk hayatı yaşamaktır. Buna rağmen kimileri tasavvufun halk nezdindeki itibârından faydalanmak maksadıyla sûfîlik sembollerine bürünerek servet, şehvet ve şöhret arayışı içerisinde arz-ı endâm edebilmektedir. Bu kötü örneklere bakarak bütün bir tasavvufa hücûm etmek, ya sapla samanı birbirine karıştırmaktır yahut açık bir kötü niyet göstergesidir.
Tasavvufî terbiye sisteminin, kesinlikle reddettiği ve bertarâfı için en çok mücâdele verdiği ahlâksızlıklar sebebiyle suçlanması, hiçbir selîm aklın ve vicdânın kabul edemeyeceği bir yanlıştır.
–Nasıl ki bir mesleği yanlış tatbik edenlerin mevcûdiyeti sebebiyle o mesleği icrâ edenlerin hepsi suçlanamazsa;
–Organ kaçakçılığı yapan sahte doktorlar sebebiyle bütün bir tıp dünyası kabahatli gösterilemezse,
–Hak ve hukuku çiğneyen sahte hukukçular var diye bütün bir hukuk câmiasına târizde bulunulamazsa,
Bunun gibi, tasavvufu da gaflet, cehâlet, psikolojik rahatsızlık veya dünyevî menfaatleri gereği yanlış idrâk edip uygulayanlar sebebiyle, bütün tasavvufî irşad yolları töhmet altında bırakılamaz.
Her fırsatta İslâm’ı ve müslümanları hedef tahtasına koymak ve asırlardır mânevî hayatımızı besleyip canlı tutan irfan ocaklarını söndürmeye yeltenmek; aziz milletimizi ayakta tutan ana sütunları zedeleyecek bir gaflet ve dalâlettir.
Aziz milletimiz, tarihi boyunca Edebali silsilesinin, Mevlânâların, Yunusların, Hacı Bayramların, Geylânîlerin, Nakşibendlerin, Rifâîlerin, Hüdâyîlerin ve emsâli Hak dostlarının irfan ocaklarında pişmiş, onların gönül dergâhlarından feyz alarak bugünlere gelmiştir.
İnsanları mânevî duyguları üzerinden sömürenler ne kadar âdî ve aşağılık bir cürüm işliyorlarsa, onlar üzerinden İslâm’ı, müslümanları ve mânevî müesseseleri karalamaya kalkışanlar da benzeri bir ahlâksızlığı irtikâb etmiş olmaktadırlar.
Hazret-i Mevlânâ’nın güzel bir tespiti vardır:
“Köpeklerin ağzı değdi diye deniz kirlenmez.”
Mânevî değerlere saldıran, mukaddesâta, ulvî kıymetlere dil uzatan nâdanlar, onların yücelik ve şerefine halel getiremezler. Bu menfî tavırlarıyla ancak kendi sefâlet ve hüsranlarını artırmış olurlar.
Yüce dînimiz İslâm ve onu samimiyetle yaşamaya çalışan müslümanlar; kendilerine gaflet, cehâlet veya düşmanlık sebebiyle saldıran muârızlarının her türlü ithamlarından berîdirler.
Rabbimiz, yüce dînimize ve onu ayakta tutan maddî-mânevî müesseselere sımsıkı sarılıp Kur’ân ve Sünnet istikâmetinde bir hayat yaşamayı, cümlemize nasîb eylesin. İslâm’ı ve müslümanları, her türlü fitneden muhafaza buyursun. Âmîn!..
Bir Original Karoglan Makalesi
Başağaçlı Raşit Hocanın Makaleleri
Schrems, 14.04.2021
